Isle of Skye

Hallo allemaal.

Vorig weekend ben ik samen met mijn moeder, mijn tante en Annemieke naar Isle of Skye geweest. Een eilandje helemaal bovenaan in Schotland. We hadden besloten om een auto te huren voor de trip van ongeveer 5 uur rijden. Om 09.00 uur waren we klaar om onze trip te beginnen. We hadden besloten om met 3 personen afwisselend te rijden. Mam was begonnen met het rijden, nog geen uur onderweg kregen we een klapband. Gelukkig konden we de wegenwacht bellen en waren ze binnen een uur al bij ons. Het vervangen van de band duurde wat langer, bijna 2 uur later konden we eindelijk vertrekken.
Hoe langer we onderweg waren meer onbewoond de omgeving werd. We reden langs gigantische besneeuwde bergen, langs gigantische meren. Uiteindelijk kwamen we er niet onderuit en moesten we de bergen in. De eenbaanswegen met scherpen bochten en enorm stijlen klimmen en dalen maakte het een echte uitdaging. Gelukkig blijken ook in het verkeer de Schotten ontzettend beleeft te zijn. Na de enorme brug te hebben overgestoken was het nog maar een klein uurtje naar Portee, de stad waar ons appartementje op ons zat te wachten. Portee is een havenstad met schattige huisjes langs het water. Uitgeput kwamen we om 18.00 aan. Na even de stad in te zijn gegaan om wat te eten zijn we vroeg naar bed gegaan.
Zaterdag zijn we om 09.00uur vertrokken richting "the quiraing" een prachtige rotsformatie ontstaan uit een aardverschuiving. Om hier te komen moesten we natuurlijk weer de eenbaanswegen opzoeken.
Hierna zijn we op weg gegaan naar Dunvegan Castle, in een klein dorpje naast een gigantisch loch (meer). We hadden wat trek gekregen en hadden besloten om eerst in een leuk tentje met uitzicht op het loch. Na een wandeling van ongeveer een half uur kwamen we aan bij het kasteel, die gesloten bleek te zijn. Door de ruige weersomstandigheden in de winterperiode sluit het kasteel in oktober en opent het pas weer in maart. Dit vonden we allemaal ontzettend jammer. We zijn hierna opzoek gegaan naar de "parelwitte stranden" die te vinden zouden moeten zijn in Isle of Skye, wit zeekoraal spoelt aan op de stranden, vandaar de naam. Ook dit konden we helaas niet zien, door de tijd van het jaar.
Een beetje teleurgesteld zijn we op weg naar Neist Point gegaan, een beroemde vuurtoren. We waren er rond 16.00 uur, het was al donker aan het worden. Het leek net alsof we bij het einde van de wereld waren aangekomen. We hadden een prachtig uitzicht van de ondergaande zon.
Eenmaal thuis aangekomen had mam lekker gekookt en hadden we genoten van het warme appartement. Zondag was alweer de laatste dag. We hadden besloten om op een boot tour te gaan om het "wildlife" van Schotland te spotten. Vanwege weinig aanmeldingen ging dit helaas niet door. De voordelen van het gaan in November is de rust, er zijn weinig toeristen en de herfstsfeer is prachtig. De nadelen zijn toch wel het beperkt aantal uitstapjes dat je kunt nemen.
We zijn op tijd vertrokken om het donker voor te zijn. Ik kan je vertellen dat we in elk seizoen hebben gereden, zonneschijn? Check, regen? Check, hagel? Check, sneeuw? dubbel check.
Hoog in de bergen op een eenbaansweg begon het langzaam te sneeuwen, dit veranderde al snel in een grote sneeuwstorm met minimaal zicht. Het grappige was dat toen we eenmaal weer onderaan de bergen was de zon weer volop scheen.

Een ding wat ik héel graag wou zien waren de Highlander cows. De koeien met lange haren en grote hoorns. De hele trip had ik er nog geen enkele gezien, maar op de weg terug kwamen we 3 kuddes tegen, omdat ik aan het rijden was kon ik helaas geen foto nemen, maar ik zal een foto uploaden.
Tot slot, Isle of Skye is een prachtige plek ik iedereen aanraadt om eens in zijn/haar leven te bezoeken.

Groetjes,
Nicole

Indrukwekkend werk

Hallo allemaal,

Ik kan jullie vertellen dat ik nu langzaam begin te wennen aan de lange diensten, maar met drie pauzes moet dat ook wel lukken!
Ik begin ook steeds beter mijn plaats te vinden op de afdeling, en de patiënten te leren kennen.

Als ik me het goed herinner heb ik het in de laatste blog gehad over Electro Convulsive Therapy, vorige week ben ik mee mogen gaan met een patiënte die dit kreeg. Wat een aparte ervaring! De therapie wordt in hetzelfde gebouw gegeven en we gingen met patiënte en haar hele geschiedenis op papier, dit waren 4 klappers, naar de afdeling. Bij aankomst mocht de patiënte gaan liggen op een bed, hier werd er een infuusnaald ingebracht waardoor een algehele verdoving en een spierontspanner wordt ingebracht Opvallend was dat de patiënte niet 1 maar 2 bloeddrukmeters om had. Nu blijkt dat eentje al opgepompt wordt voordat de spierontspanner wordt ingebracht zodat de "seizure" te meten is aan die arm. Nadat de patiënte eenmaal onder zeil was kreeg ze een blok in haar hand zodat ze zich zelf niet zou verwonden, ook kreeg ze een gebit in zodat ze haar tanden niet kapot zou bijten. hierna werden haar vitale functies gecontroleerd en stond een arts klaar met twee "handvatten" waardoor de elektriciteit zou worden geleid. De eerste "seizure" begint altijd op een zo laag mogelijke volt, om te kijken of dit al een "seizure" opwekt. Bij deze patiënte was dat niet het geval en werd de volt opgehoogd, toen begon de "seizure" het was duidelijk te zien aan de hand van de patiënte die zich begon samen te trekken, dit was best heftig om zo te zien. De arts telt de "seizure" die gezien kan worden en de "seizure" die gebeurt in de hersenen, met een max van 20 seconden, het hele proces heeft ongeveer 10 minuten geduurd. Hierna werd de patiënt overgebracht naar een recovery room om wakker te worden van de verdoving.

Gelukkig wou de arts maar al te graag uitleggen wat hij had gedaan, en mijn nieuwsgierigheid was gewekt. De meest voorkomende stoornis waarbij ECT wordt gebruikt is depressie, ECT wordt alleen gebruikt als de patiënte langdurig gebruik heeft gemaakt van minimaal 2 antidepressiva zonder resultaat. ECT wordt 2 maal per week gegeven tot op tot 12 sessies. Effect is meestal te merken na 2 á 3 sessies. En veel patiënten ervaren een relapse, meestal binnen 2 jaar na de ECT. Sommige patiënten blijven hierdoor terugkomen 1 á 2 keer per maand voor een ECT om de depressie onder controle te houden. Het grootste riscio bij ECT is geheugenverlies. Iets waar deze patiënten ook last van heeft.
De arts wist mij ook te vertellen dat ECT het meeste voorkomt in Schotland, specifiek Aberdeen, kijkend naar de UK.

Afgelopen weekend heb ik mijn eerste weekend dienst gedraaid en heb ik wat heftige dingen meegemaakt.
Op vrijdag avond werd er een jonge patiënte opgenomen, 1 jaar ouder als mij. Ze werd opgenomen vanwege suïcidale uitspraken, deze patiënte is bekend met boulimia én heeft diabetisch type 1. In een poging om af te vallen heeft de patiënte niks gegeten en ook haar insuline niet genomen. Dit is ontzettend gevaarlijk voor iemand met diabetes type 1. Na de opname ben ik me gaan verdiepen in haar geschiedenis, ze studeert en om haar opleiding te betalen heeft ze een bijbaan als stripper. Met haar ouders heeft ze weinig contact.
Toen ik voor het eerst bij haar op de kamer kwam om haar bloedsuiker te meten zag ik een jonge meid, vermagerd tot op het bot met tranen in haar ogen. Hartverscheurend. Ik ben bij haar gebleven tot ze haar tranen had gedroogd, ze vertelde me dat ze hier helemaal niet wilde zijn en ze zich stom voelde dat het zo ver gekomen was.
Op dit soort momenten realiseer ik me wat een prachtig werk ik heb, om gewoon even naast iemand te zitten, ze de ruimte te geven om te huilen zonder enig vooroordeel of menig.
Met de patiënte gaat het iets beter, ze wordt zo spoedig mogelijk overgeplaatst naar de afdeling "eetstoornissen".

Vandaag was er weer een hele andere kant van het werk.
Een patiënt die eerder deze week betrapt werd op het nemen van drugs mocht de afdeling niet verlaten. Vandaag werd besproken wat hiermee gedaan werd. Afgesproken werd met de patiënt dat hij een drugstest moet doen voordat hij de afdeling verlaat, als deze positief is mag hij de afdeling niet af. Nog geen 10 minuten nadat hem dit verteld was stond hij al klaar met een potje urine. Vol overtuiging dat hij weer naar buiten zou mogen.
Helaas was de tetst nog positief, maar dit keer op 2 soorten drugs. Toen hij te horen had gekregen dat hij de afdeling niet mocht verlaten begon hij in een boze bui alles wat hij tegen kwam van de muren te slaan en nog geen 10 minuten later was hij over het hek gesprongen, de politie werd ingelicht en 4 uur later werd hij terug gebracht onder invloed.

Gelukkig heb ik twee dagen vrij om even bij te komen van deze indrukwekkende week. Zaterdag gaan we met een RGU organisatie naar de Harry Potter film set, het kasteel en de tuin waar delen van de film zijn opgenomen, in de volgende blog zullen weer foto's zitten!

As they say in Scotland,

That's me off!

De eerste week stage

Hallo allemaal.

De eerste week stage zit erop... En wat een week!

Maandag stond ik om kwart voor 6 op om om half 7 in de bus te zitten, met mijn muziek en m'n kop koffie half opgedronken. Gelukkig is de busstop dicht bij mijn afdeling waardoor ik altijd mooi op tijd aan kom. Rond een uur of 7 was iedereen binnen en kregen we de overdracht van de nachtdienst. Hierin werd verteld dat ze een patiënt tegen de grond hadden gewerkt, omdat ze begon te schreeuwen schoppen en slaan, en nog een dozijn andere hadden "5 and 2" gekregen. Dit blijkt dus om medicatie te gaan, 5 milligram haloperidol en 2 milligram lorazepam, om ze wat rustiger te maken legde mijn mentor uit. Na de eerste overdracht volgt er nog een overdracht van iemand die de dag ervoor gewerkt heeft zodat niet alleen de nacht bekend is maar ook de vorige dag. rond 07.45 waren we uiteindelijk klaar met de overdracht en heb ik mee mogen kijken met de medicatie, hier zit alles nog in de originele verpakking en medicatie wordt dus altijd door 2 personen gedaan om fouten te voorkomen. Om 8 uur werd mij gevraagd of ik voor mijn "breakfastbreak" wou gaan, want om 8 uur heb je wel al een half uur pauze verdiend vinden ze hier.
Hierna was mijn mentor druk bezig met het overplaatsen van een patiënt en ben ik me in de klappers gedoken. Alles wordt hier namelijk nog op de hand gedaan en ja ook hier hebben de meeste dokters een onleesbaar handschrift, wat alles wel zo makkelijk maakt..

Op dinsdag begon mijn eerste 12-uurs dienst. Dinsdag was ook een hectische dag, wel heb ik al meer gedaan. Zo ben ik mee geweest met een mdo, hier had de psychiater het verbazend vaak over ECT's wat na navraag staat voor Electro Convulsive Therapy staat. Oftwel schock-therapie. Hier schrok ik wel van, ik had uitgelegd dat het in Nederland niet zo gebruikelijk was waarna mij verteld was dat het in Schotland vaak gedaan wordt, patiënten met ernstige depressie of schizofrenie hebben vaak de mogelijkheid voor ECT. En na navraag bij patiënten blijken zei het ook heel normaal te vinden. Als het goed is mag ik een keer mee om dit te zien.

Woensdag was bijzondere dienst. In de middag kwam een jonge patiënte naar ons toe, ze had aangegeven te hebben overgegeven. Nu hadden we van de nachtdienst vernomen dat deze patiënte de avond ervoor een mok had stuk gegooid en kleine stukjes hiervan had doorgeslikt en deze in de nacht had moeten overgeven. Na gevraagd te hebben of ik naar haar toe mocht ben ik bij haar op de kamer gekomen. Na het gordijn te hebben opgetrokken werd mijn aandacht gelijk getrokken naar een bebloede zakdoek die heel nonchalant op haar nachtkastje lag. Ik had van mijn mentor te horen gekregen dat ze jongedame de neiging heeft om wanneer er gesproken wordt van ontslag zich te keren tot automutilatie. Hier was ik al een keer eerder mee in aanraking gekomen, maar nog nooit op deze manier. Na het opruimen heb ik besloten hier toch op in te gaan, wat al moeilijk zou zijn in het Nederlands werd nog moeilijker door de taalbarrière. Na een kort gesprekje met haar te hebben gehad bleken de verwonding gelukkig minimaal te zijn. Desalniettemin heel ernstig. Ik heb dit aan mijn collega teruggekoppeld die een psychiater heeft ingeschakeld. Dezelfde avond nog kreeg ze een "selfharm-contract". Dit contract houdt in dat wanneer de patiënte overgaat tot automutilatie zei onmiddellijk wordt ontslagen. Dit vond ik heel heftig, toch wou ik dit graag samen met haar doornemen. De patiënte deed er erg luchtig over en ik vond ik bijzonder om te zien hoe "cool" ze eronder bleef. Dit heb ik ook teruggepakt met mijn mentor, zei vertelde me dat dit niet de eerste keer was dat ze was opgenomen en dat dit ook niet de eerste keer was dat dit contract in werking werd gesteld bij haar. Ik was wel blij dat mijn mentor het vertrouwen had in mij om dit met haar op te pakken.

Op donderdag had ik vrij en heb ik genoten van het heerlijk weer en ben ik de stad ingedoken. Met een boek in mijn ene hand en een koffie in de andere had ik uitzicht op een prachtige kerk. Niet verkeerd toch!

Op Maandag ben ik naar een internationale lunch geweest georganiseerd door RGU. In de avond ben ik naar de film geweest. Een leuk initiatief van RGU, iedere maand wordt er een film gedraaid met als onderliggend thema Mental Health. Dit keer was het de film "The Lobster" onder het genot van een stuk pizza en een broodje werd de film gedraaid, na afloop werden verschillende meningen besproken. Vandaag had ik een verplichte curus "moving and handeling" hierin wordt geleerd hoe je activeiten onderneemd op een efficiënte manier zonder je rug over te belasten. Morgen is het vervolg en vrijdag ga ik weer naar stage.

Heel veel groetjes uit Schotland!

Robert Gordon University

Hallo allemaal.

De eerste "werkweek" zit erop.
Maandag had ik de eerste afspraak op de universiteit, samen met twee verpleegkundige studenten (Nederlands & Frans) en nog twee Nederlandse verloskundige studenten zijn we begonnen. Maandag was ook weer een ontmoeting met onze "mentor" hier in Schotland. Een ontzettend aardige, al wat nalatige, vrouw. De zondag daarvoor kregen we pas te horen hoe laat we maandag verwacht werden. En Maandag wist ze ook nog niet goed wat we de rest van de week gingen doen, maar goed het was in ieder geval duidelijk dat we dinsdag om 10.00 ons op de universiteit moesten melden.

Na 50 minuten met de bus op Maandag kwamen aan, even dacht ik dat we de stop misschien zouden missen... Nou de bus reed door een gigantische poort met daarop Robert Gordon University, niet echt te missen dus.
Als even snel een kijkje neemt bij de foto's zie je dat er een hoop aparte gebouwen zijn, zo zaten wij bij de faculty of health and social care. Met hierin een Pizzaria, 4 Costa's (koffietentjes) en een pooltable. Helaas hebben we hier niet zo veel gebruik van kunnen maken, want we zaten meestal vast in kleine lokaaltjes.
De eerste twee dagen hebben we ons vooral aan iedereen voorgesteld en hebben we de uniformen gepast. Hier is het namelijk gebruikelijk dat je het uniform van de universiteit draagt. Een hele flatteuze outfit al zeg ik het zelf, ik zal nog wel een foto plaatsen.

Op donderdag werd het leuk, we gingen kennis maken met stage. Nu had ik al gehoord dat ik stage zal gaan lopen in Cornhill Mental health Hospital op een acute opname afdeling. Hier zal ik mijn gehele stageperiode zijn, en ben ik blij! De meest voorkomende problematiek zijn schizofrenie, persoonlijkheidsstoornissen, depressie en psychoses. Ik zal hier dus een hoop gaan leren! Ik werd door mijn mentor met open armen ontvangen, ofja open armen met een mes en vork. Ze had namelijk pauze en was bezig haar lasagne naar binnen te werken. Oh niet zo handig getimed, maar hij was bijna op en tussen de happen door vroeg ze het een en ander. Na de lasagne nam ze me mee de afdeling op. Een groot verschil al gelijk is dat de patiënten met 6 op de kamer slapen, een dormitory. hier zijn er 4 van, 2 voor de vrouwen én 2 voor de mannen. Ook zijn er 4 individuele kamers voor mensen die snel overprikkeld raken. Een ander verschil is dat de deuren vrijwel helemaal van glas zijn, en je dus zo naar binnen kunt kijken, wel hangt er een klein gordijntje wat de patiënten kunnen gebruiken als ze wat privacy wensen.

Na een rondleiding van de afdeling en de collega's te hebben ontmoet werd het tijd om naar mijn rooster te kijken. Anders als in Nederland is het hier de bedoeling dat je tenminste 40% van je stagetijd samen werkt met je mentor. Ook de werktijden zijn anders, de normale dienst begint om 07.00uur en eindigt om 19.25uur. Een hele lange dienst dus. Maar gelukkig mag ik maandag rustig beginnen met een dienst van 7 tot 15.00. Dinsdag en woensdag begin ik met de volle diensten. Ik ben heel benieuwd en heb er ontzettend veel zin in!

Tot de volgende update!

De eerste week in Aberdeen

Vrijdag 25 augustus ben ik samen met met zus vertrokken van Edinburgh richting Aberdeen. De plaats waar ik mijn appartement heb en waar ik mijn stage zal lopen. Aberdeen ligt een stuk hoger en na 2 en een half uur in de trein kwamen we aan. Ik kon niet zeggen dat het koud was, 18 graden met een zonnetje is niet echt het weer wat je verwacht als je naar schotland gaat. Eenmaal aangekomen in het appartement dat ik deel met mijn klasgenoot Annemieke zag het er allemaal keurig uit. Redelijk schoon en verzorgd, het busstation op de hoek en de Aldi op 5 minuten lopen. Prima toch!

De eerste dag zijn we naar de hoofdstraat Unionstreet gegaan, een gigantisch lange straat met allemaal winkels, waaronder de Lush en de Waterstones, nou ik vermaak me hier wel prima dacht ik. Daar aangekomen bleek er een festival te zijn en kwam er een lange parade langs met mannen gekleed in kilt de doedelzak bespelend. Na de belangrijkste benodigdheden te hebben gekocht zijn we in de avond terug gegaan naar het appartement en hebben we chinees gehaald, ook maar 3 minuten van ons lopen. De volgende dag ben ik samen met carolien naar KIngs college gegaan, een immens grote universiteit met campus, allemaal in een oud engelse stijl. Helaas is dit niet de universiteit waar ik mee zal samenwerken. Wat me al de eerste paar dagen opviel is de vriendelijkheid van de schotten, en het verwarrend bussysteem, hier wordt niet omgeroepen bij welke halte je bent dus je moet je ogen open houden. De bus chauffeurs waren ontzettend behulpzaam, en hebben me al meerdere malen in de goede richting gewezen. Maandag is Carolien vertrokken richting huis, de ouders van Annemieke gingen een dag later.

Laten we de wasmachine maar eens uitproberen dachten we dan hebben we gelijk de was schoon. Nou.... De wasmachine ging aan en het water deed het ook goed, geen problemen daar. Het enigste nadeel was dat het water aan de onderkant eruit liep, zo de keukenvloer over. Na een hoop paniek hebben we de wasmachine uitgekregen, toch maar even de huisbaas bellen want die douche doet het eigenlijk ook niet echt goed (tenzij je houdt van een paar druppels bloedheet water). De man van de huisbaas zou in de loop van de avond langskomen, dan maar opzoek naar een wasserette zodat we de natte handdoeken konden wassen. Na 45 minuten lopen met de zware tas hadden we hem gevonden, maar nu bleek dat zelf wassen alleen mogelijk was vanaf 17.00u en anders zouden we ze tegen een behoorlijke prijs pas donderdag terug hebben. We wassen ze wel in de badkuip, en besloten 45 minuten terug te lopen. Dan gaat de tijd ook een beetje om. Toen de man kwam had hij al gauw gezien dat hij dit niet zo in een avondje ging redden. Zijn jullie morgen thuis? Nouja dan maar nog een dagje thuisblijven, dan hebben we tenminste een werkende wasmachine. Om 15.00u de volgende dag was het probleem opgelost.

Op naar het volgende probleem, internet. Terug naar de vodafone waar we een maand abbonement mee hadden afgesloten, eenmaal gefixt zijn we naar de Waterstones gegaan voor een gezellige boekendate. gearmd met een warme chocomel en een ijskoffie hebben we van 16.00u tot 18.00u lekker gelezen en genoten van de grais wifi, eenmaal thuis aangekomen deed de wifi het nog steeds niet. Morgen dan maar wéér terug. Nu kan ik gelukkig zeggen dat na nog eens 3 uur in de vodafone winkel de wifi gelukkig werkt.

Door alle onvoorziene stress hebben we nog weinig gedaan, gelukkig gaan we vanavond met een oud klasgenootje (Mavis van schotland) een hapje eten en bijkletsen. Dat is dan toch het voordeel van zo'n internationale klas!

Oh en had ik jullie al verteld dat ik uitzicht heb op zee vanuit mijn slaapkamer, niet verkeerd!

Edinburgh

Hallo allemaal.

De eerste dag Edinburgh zit er op. En wat was het mooi! De vlucht verliep soepel en ook de reis naar het hotel was een makkie.

In de tram hebben we onze ogen al uit gekeken naar het prachtige landschap. En toen we eenmaal alles op de kamer hadden zijn we op pad gegaan. Toevallig is Augustus de festivalmaand van Edinburgh, er waren een hoop verschillende tentjes met muziek, eten en allemaal kleiner winkeltjes. Hierdoor waren de normale winkels ook een stuk langer open, wat voor ons heel handig was.

We zijn als eerste in een leuke pub wat gaan eten en drinken. Hierna zijn we door Edinburgh gaan struinen. Een hele hoop oude gotische stijl gebouwen staan hier wat een prachtig uitzicht geeft. Ook zijn we langs Edinburgh castle gelopen wat een gebouw zeg! We snappen goed dat j.k rowling hier inspiratie heeft opgedaan voor de Harry Potter boeken. In de avond hebben we nog een lekkere cappuccino gedronken en een hele hoop foto's gemaakt.

Deze staan in de fotogalerie als je een kijkje wilt nemen. Waarschuwing je kunt spontane drang krijgen om naar edinburgh te gaan.

Tot de volgende keer!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Nicole